T'ànne sèmpe trattète ammalamènte,
nò ùne o ròuje, ma tanta gènte:
se s'avèva uffènde 'na persòune
ière sèmpe to' lu parogòune.

Pòveru baccalà,
ne siènte re tùtte li c'lòure
chi rìce ca pùzze e chi rice c'addòure,
chi arrècce lu nèse e chi stòrce lu mùsse,
pecchè tu n'n si nu pèsce re lùsse.

Nasciste nòbbele e te chiamève merlùzze,
po' t'ànne salète e mò rìce ca pùzze;
ma nòuje t'àmme sèmpe mangète
frìtte, arrestòute e pùre scallète.

N'n t'ànne mèje lassète tranquìlle
ma n'n jè Natèle se n'n ce stè to' e l'anguille;
si nu pèsce ùmele ma saprèite
ma so' puòche quidde ca l'ànne capèite.

Uè, baccalà, stàtte cuntènte,
n'n dànne auriènze a la gente.
Se l'anguille jè buòne arracanète,
lu pùlepe a zùppe o affuchète,
tu fè sèmpe 'na bella feòure
fritte, arrestòute e pure cròure.