Giuseppe Accettullo

Lu cunte

Steive na vote, tant'anne fà,
nu paisiedde lunténe, lunténe,
andò n'esestéive la puvertà
e andò se révene tutte la méne.
Nisciouna chése tenèive la porte
e la robbe re l'oute niscioune tucchéve;
manche nu chéne temèive la morte
e n'otu sapoure tenèive lu péne.
La atte e lu soreche iucavene anzieme,
lu sèrpe e lu rézze spartévene la téne,
lu chéne e la atte se vulévene biene
e l'uome a l'ote uome strengèive la mene.
Nè stévene sèrve e nè stèive patroune:
niscioune iere Rè, ma tutte regnante,
nè stèive supèrbie e nè ambeziòune,
stèive respètte pe tutte quante.
Ma venne nu iuorne nu 'Tantatoure'
a rompe pe sèmpe quest'armounéie.
Semmenéve la guèrre, accerèive l'amoure
e quire respètte ben prèste sparéie.
Lu sèrpe e lu rézze deventarene neméice,
lu chéne a la atte abbiéie a rencorre
l'uome 'nventéie la metragliatreice
e sparéve a li fréte ra sopre a na torre.
A le chése anne miste le porte blendéte
e anne 'nventéte la casciaforte;
quanta uaglioune ca s'anne drughéte!
Lu péne tiene sapòure re morte.
Stèive na vote... ma mò 'nce stéie chiò...
nu paisiédde lunténe lunténe,
andò niscioune se réie la méne,
andò l'uome ra l'uome, stéie troppe lunténe.